Manga diye tanımladığımız şey aslında bir nevi çizgi roman. Gerçek bir sanat eseri olduğunu da kabul etmemiz gereken bu mangalardaki çizimler çoğu zaman hayal gücünün bir adım ötesinde geçiyor ve bizleri farklı dünyalara taşıyabiliyor. Her hafta yayınlanan mangalar olduğu gibi yılda 1-2 kez yayınlanan, insanı beklemekten çürüten mangalar da olabiliyor. Bu mangaların tv serisi olanına ise Anime deniliyor.
Bazılarının düşündüğü gibi Anime çizgi film ya da animasyon değil. Japon Çizgi Filmi denilmesi ise hakaret olarak addedilir. Ülkemizde izlediğimiz Pokemon, Tsubasa gibi animeler çocuklara hitap ettiğinden, bunların da çizgi film olduğu düşünülür ancak değildir. Konu olarak ise çok geniş bir yelpazeye ve hayal gücüne sahiptir. Bir çok manga yetişkinlere hitap etmekte hatta çocuklardan bilhassa uzak tutulmaktadır. Animelerin bir kısmı ise Japon kanallarında "Prime Time" diye tabir edilen akşam saatlerinde yayınlanacak kadar yetişkinlere hitap eder.
Gelelim alt metni oluşturan kısma. Tabi ki bütün hikayelerde bir ya da birden fazla başrol kahramanı bulunur. Bunların çoğunluğu liseli ve ergenliğin göbeğindeki gençlerden oluşur. Baş karakteri yirmili yaşların üzerinde hatta yaşlı olan hikayelerde hatırı sayılır derecede fazladır. Baş roldeki kahraman genellikle fakir ve saygı görmeyen kişidir. Birden fazla başrol varsa büyük ihtimal biri saygı görmeyen diğeri ise altın çocuk olarak bahsedilen kişilerdir. Onlarca bölüm saygı görmeyen zayıf kahramanımız, en sonunda kendini adım adım geliştirerek güçlenir ve herkesin takdirini kazanır. Öyle ya da böyle kendisine imkansız olduğu dikte edilen konuların hepsinde başarılı olur. Bu tip manga ve animeler daha çok lise çağındaki gençlere hitap eder.
Evet işte Japonlar, çocuklarına, gençlerine aslında alt metin olarak her mangada, her animede bu felsefeyi aşılamaktadırlar. Asla vazgeçmemeyi, sürekli çalışmayı ve hep ilerlemeyi. Yetmezmiş gibi tüm bunları yaparken rakiplerine saygılı olmayı, adil olmayı da öğretirler. Rakip ne kadar adaletsiz olsa da ona yardım eli uzatmayı öğretirler. Herkesin değişebileceğini, iyi bir insan olabileceğini öğretirler. Dostluğun, arkadaşlığın önemine değinir, onlar için her şeyden vazgeçebilmeyi aşılarlar. Günümüzde Japon kültürünün değişime uğradığı söylense de, sonuç ortada.
Peki biz çocuklarımıza neyi aşılıyoruz??? Sosyal medyanın, televizyonun bu kadar etkili olduğu bir dönemde ancak zengin kız fakir oğlan ana fikirli diziler, saçma sapan kavgalı küfürlü yarışma programları, sadece maddiyata dayalı evlilik programlarıyla gençlerimizi zehirliyoruz. Ergenlik çağına gelmiş gençlerimiz; en az emekle en çok kazancı nasıl elde edeceklerini, rakiplerinin üzerine basarak nasıl yükseleceklerini, çaktırmadan başkasının hakkını nasıl çalacaklarını ve hatta tecavüz edip bunu nasıl meşru göstereceklerini öğreniyorlar.
Sevgiden, dostluktan bihaber kalan yeni neslimize miras olarak bıraktığımız değerlere bir dönüp bakın isterim. Ülkenin ekonomik olarak ne durumda olduğuyla hiç ilgilenmiyorum ancak karakter olarak uğradığımız erozyon inanılmaz derecede büyük. Batının da doğunun da bütün ahlaksızlığını benimseyip, iyi olan yanlarını elimizin tersiyle itiyoruz bu günler de. İslamiyeti dahi ahlaksızlıklara alet edip, adaletsizliği kendimize düstur ediniyoruz. Hak ve hukuk sadece kelime olarak dillerimizde var olurken, ne felsefe olarak yüreğimizde ne de sistem olarak devletimizde yer bulamıyor. Gelecekten yana endişem bundan sebeptir. Yarın bir süper güç olsak bile (ki imkanı yok), böyle bir karakter ile yaşamak zorunda kalacak gelecek nesillerimize üzülüyorum. Annelere babalara sesleniyorum; çocuklarınıza anime izletin, manga okutun ki daha güzel insanlar olsunlar. Saygılar, sevgiler...
Bir Anime Tavsiyesi: Steins;Gate
Bir Manga Tavsiyesi: Gantz
